Gooische Vrouwen gisteren, tja, wat zal ik ervan zeggen...
Ik heb geen vreselijke avond gehad, alleen was het wel een lange zit tot het eerste reclameblok... Daarna ging het toch redelijk vlotjes en heb ik zelfs af en toe moeten glimlachen.
Na de film heb ik me nog even zitten bedenken en ik geloof wel dat me gewoon overgeven aan de film minder energie heeft gekost dan me er rot aan gaan zitten ergeren.
En ik denk dat ik dat vaker zal moeten doen. En daarmee bedoel ik niet dat ik meer films moet gaan kijken waar ik niks aan vind, maar dat ik me vaker milder en meer open op moet stellen. Dat kost me minder energie en levert me meer op dan me aan iets te zitten ergeren en er tegenaan te gaan lopen schoppen.
Waar zoiets kleins al toe kan leiden...
Mijn 6de dag deed ik weer iets kleins wat ook weer een grotere impact had dan ik van tevoren had verwacht.
Vandaag moest ik werken (koopzondag :p) en toen ik terug naar huis fietste bedacht ik me halverwege dat ik eigenlijk wel gewoon eens linksaf kon slaan i.p.v. mijn rechtdoor mijn normale route vervolgen. Meteen kwam er allemaal weerstand op in mijn hoofd, want ik ken die wijk waar ik door ga fietsen helemaal niet goed, èn het is donker en misschien ga ik wel verdwalen, èn ik heb eigenlijk toch ook wel erge honger, èn er komt allemaal verkeer tegen en moet misschien wel wachten tot die hele rij auto's voorbij is tot ik af kan slaan; kortom, ik kon beter maar zo snel mogelijk naar huis fietsen! Tegelijkertijd bedacht ik me dat dat allemaal onzin excuses waren en sloeg ik gewoon opeens linksaf (die hele rij auto's was toch nog wat verder weg dan ingeschat ;)
Plots fiets ik door een straat met erg mooie huizen, waar nog prachtige kerstlichtjes branden, waar ik overal heerlijk binnen kon kijken omdat bijna niemand zijn gordijnen dicht had, waar kindjes genaamd Sofia en Mare geboren waren, waar drie koningen aan hadden gebeld bij een huis en een mevrouw snoepjes aan het uitdelen was. Allemaal andere en nieuwe dingen te zien in plaats van de weg die ik ondertussen wel kan dromen... Heerlijk! Alleen voelde ik me plots een beetje verdwaald en wist ik eventjes niet meer hoe ik thuis moest komen. Ondertussen al twee keer afgestapt en maar weer omgedraaid, tot ik om de hoek van een straat keek en gelukkig een bekend cafeetje zag liggen. Van hieruit vervolgde ik mijn weg naar huis, een kwartiertje later thuis dan normaal en lachend over mijn eigen gewoontes en hoe moeilijk het blijkbaar is dit los te laten... Maar na vandaag weer een beetje minder moeilijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten